Abbas Güçlü

Sınav maratonu her ne kadar sona erse de öğrencilerin de velilerin de heyecanı hâlâ dorukta. 

Görünen o ki sonuçlar açıklansa da rahatlamayacaklar. Tam tersine heyecanın yerini bu kez “Ya kazanamazsam”, “Ya istediğim yere giremezsem” tedirginliği alacak. 

Her şey yolunda giderse ve istediği üniversitenin, istediği fakültesine girenleri, bu kez de kayıt, barınma, ulaşım, burs ve yeni bir çevre gibi hayati sorunlar bekliyor ki, her biri, her gün yeni bir stres kaynağı olacak. 

Adaylar değişse de kırk yıldır bu tabloyu çok yakından izliyor, adaylar ve aileleriyle birlikte aynı heyecanı paylaşıyoruz. 

Artık yeterince deneyim kazandığımız için sürekli olarak “Sakin olun” önerisinde bulunuyoruz ama çoğu zaman “Uzaktan gazel okumak kolay. Gelecek sizin geleceğiniz değil bizim geleceğimiz” diye ters tepiyor. 

Oysa sonraki yıllarda üniversite de bitip taşlar yerli yerine oturduğunda, bu kez aynı tavsiyeleri kendileri yapıyorlar… 

“Panik olmayın” 

Lise ve üniversiteye hazırlarken bizi izleyen oku

Üniversite sınav maratonunda nihayet sona gelindi. Dün yapılan AYT’de Matematik ve Türkçe’nin yanı sıra Tarih ve Coğrafya da ayırt edici olabilir.

Belli puan aralıklarında yığılmalar bu yıl da söz konusu. Bu yüzden tercih sıralaması çok daha önem kazanacaktır.

Sınav giren ve 0.5 neti olan herkese, kontenjanlar dolmayacağı için üniversiteli olma şansı doğabilir. Yeter ki ne istediğinize bir an önce karar verin.

Puanınıza göre değil, ilgi, yetenek, beceri ve özellikle de hayallerinize göre bölüm seçin!..

Zor ve bir kadar da yıpratıcı bir yarıştı, hiç sonu gelmeyecek gibi sanılıyordu ve işte bitti. Tüm adaylara, özellikle de ailelerine büyük geçmiş olsun.

Şimdi tatil zamanı. Tercihlere kadar keyifli tatiller. İyi dinlenmelisiniz ki, sınavlar kadar olmasa da daha karmaşık ve çok daha yorucu olan tercih ve kayıt sürecinde pes etmeyip ayakta kalasınız…

Sayılar azalıyor!

AYT’ye başvuran sayısı bu yıl, önceki yıla 589 bin 403 kişi azaldı. YKS’ye başvuran adayların 1 milyon 404 bin 156’sı sınava ilk kez başvuru yaparken

Japonlar ne geleneklerden vazgeçiyorlar ne de teknolojiden. Devasa teknoloji marketlerini gezdiğinizde kendinizi bugünün çok ilerisinde, sokağa çıktığınızda ise çağın çok gerisinde hissedebiliyorsunuz. 350 kilometre hızla giden trenleri de var, turistler için gençlerin çektiği çekçekleri de...

Japonya’yı zıtlıklar ülkesi olarak görenler çok fazla. İlk izlenimler bu yönde ama tanıdıkça bunun bir çelişki değil, harmoni olduğunu görüyorsunuz.

Ne geleneklerinden vazgeçiyorlar ne de teknolojiden. Japonlara yönelik ilk bilgim çok yıllar öncesine dayanıyor.

Almanlar teknolojide geldikleri gelişmeyi göstermek için Japonlara saç telinden daha ince çelik bir tel gönderip mukavemet gücü ile hava atıyorlar. Onlar da aynı telin içine delik açıp bir de vida takıp geri gönderiyor.

Görünen o ki onlar için özellikle teknolojide hiçbir sınır yok. Yapılandan çok yapılmayanın peşindeler ama sanki bu aralar fazla koşturmaktan biraz yorulmuşlar!.. Devasa

Japonlar bir saniyesini bile boş geçirmiyor. 65-80 ve 20-25 yaş aralığında part-time çalışan çok. En basit işler bile özenle, titizlikle yapılıyor... Devletin vatandaşa bakışı da onları onurlandıracak şekilde. Asgari ücret 900 Dolar civarında ama 2000 Dolar’ın altında geliri olan yokmuş...

Ülke sevdası pek çok yerde kalmadı. Japonlar için ise o hiç sönmeyecek bir ateş gibi.

Bir saniyelerini bile boş geçirmemeleri sanki kazandıkları paradan daha çok ülkeleri, ataları, aileleri, arkadaşları ve herkes için.

Devletin vatandaşa bakışı da onları onurlandıracak şekilde.

Asgari ücret 900 dolar civarında ama 2000 dolar’ın altında geliri olan yokmuş.

65 - 80 ve 20 - 25 yaş aralığında o kadar çok genç ve ileri yaşta çalışan gördüm ki, hemen hepsi part-time görev yapıyormuş. Kimi devletten aldığı yardıma kısa süreli kamusal hizmetle karşılık veriyor kimi de hayat standardını yükseltmek için ek işte çalışıyormuş.

Siz yeter ki çalışmak isteyin, severek yapacağınız bir iş mutlaka bulunuyormuş.

Bizde dudak bükülerek yapılan e

Milyonlarca gencin kâbusu haline gelen YKS Maratonu bugün nihayet sona eriyor.

Tercih dönemine kadar uzunca bir tatili adaylar kadar, aileleri de fazlasıyla hak ettiler.

Tercih sürecine kadar kendilerine gönüllerince bir tatil diliyoruz.

Bu süreçte öğrenim göreceğiniz kentleri, üniversiteleri ve hayalini kurduğunuz meslekleri olabildiğince netleştirirseniz, en azından son güne kalıp “tercih kurbanı” olmazsınız…

Tercihlerde üniversite yerine fakülte seçimine yoğunlaşmak çok önemli.

İlle de şu üniversite olsun diye tüm bölümleri tercih etmek yerine en çok istediğiniz fakülte hangi üniversitelerde ise gerektiğinde farklı kentlere gitmeyi de göze alıp onlara yoğunlaşmalısınız…

Evet, sınavların hepsi de çok önemliydi, alacağınız puan ve sıralama da çok önemli ama iyi bir tercih sıralaması hepsinden daha önemli.

Bu bir anlamda elinizdeki parayı en efektif şekilde harcamak gibi bir şey.

Japonya her yönüyle öylesine farklı bir ülke ki attığınız her adımda sizi yeni bir sürpriz bekliyor Kendilerini bombalayan Amerika’ya kendilerini yanlışlarıyla yüzleştiren ve onlardan kurtaran bir ülke olarak bakıyorlar Sokaklarda, caddelerde çöp tenekesi yok ama kentler pırıl pırıl Japonya tuvaletlerindeki konfor ve ülke genelindeki standardı dünyanın başka bir yerinde görmek mümkün değil.

İş ve tatil nedeniyle çok ülke gezdim. Uzak Doğu, hep çok uzak geliyordu. Gerçekten de uzakmış.

Giderken de, gelirken de bir gününüz yollarda geçiyor. Değiyor mu? Fazlasıyla değiyor…

Hollywood filmleri ve Güney Kore seyahati sonrasında Japonya’ya karşı sanki bir ön yargı oluşmuştu. İlle de Uzak Doğu olacaksa tercihimi dünyanın gelecekteki patronu Çin’den yana kullanmalıydım. Ama bizim öncü seyahat grubu ille de Japonya deyince rotayı değiştirdik.

Çin’in çok azını, çok kısa bir sürede gördüğüm için bir kıyaslama yapmak mümkün değil ama Japonya’yı

QS’in Dünyanın En İyi Üniversiteleri Sıralaması açıklandı. İlk 500’de 5, ilk 1000’de 11 üniversitemiz yer aldı. Üniversite sıralamaları, tıpkı Erovizyon şarkı yarışması gibi dünyanın pek umurunda olmasa da bizde çok önemli.

Peki bu ani yükseliş ne anlama geliyor? Tablo harika ama üniversitelerimizin hali de ortada. Önemli olan parametreler. Bu sıralamalarda esas olan yayın, refere ve patent sayıları, peki ya ülkeye katkısı?

Gelişmiş ülkelerin son yıllardaki birinci önceliği ülkeye, bulunduğu bölgeye, kente ve özellikle de sponsorlara, örneğin vergi verenlere ve öğrencilere katkısı! Uluslararası kabul gören dergilerde yayınlanması koşulu nedeniyle yerel sorunlara yönelik makale yazan yok gibi.

Bilim insanlarımızı ülke sorunlarına yabancılaştırdığımız gibi şimdi üniversitelerimizi karşılığı olmayan sıralamalarla oyalıyoruz.

Yerel tohumları yok edip hibrit tohuma geçildi. Sonra da eyvah eyvah deyip yerel tohum arayışına girdik.

Üniversite sıralamalarında önemli olan başkalarının kriterleri ve öncelikleri değil, evrensel değerler ve

LGS oldu bitti, sırada YKS var.                           

ÖSYM ve MEB’in yaptığı sınavlara milyonlarca öğrenci giriyor.

Onlarla birlikte velilerinin tüm yaşamı da sınavlara endeksli hale geldi. Peki, kazanmayanlar mutsuz da kazananlar mutlu mu?

Keşke gönül rahatlığıyla kocaman bir ”evet” diyebilseydik ama nafile.

Çocuklarımızı çok yoruyoruz ve pek çoğunu da hayata küstürüyoruz.

Amaç elbette bu değil ama gelinen nokta bu.

İşte bu yüzden sınavlardan ağzı yanan herkes taşın altına elini koymalı ve çocuklarımızı da velilerimizi de artık bu “bela”dan kurtarmalıyız.

Bu o kadar zor mu? Kesinlikle hayır.