Hayatım iletişim okumakla geçti, geçiyor. Bünyem, hayata dair ne varsa metin olarak görmeye, okumaya koşullu.
Son günlerde siyaset gündemini okurken, pis bir oyun dönüyor gibi hissediyorum.
Birkaç ipucu yakalamak için televizyonlardaki yorumcuları dinleyeyim diyorum, laf kalabalığına düşüyorum.
Kulis bilgisi kılıfında dedikodu çeviriyorlar.
Kültür emperyalizmi, kültür erozyonu doğuruyor.
Birileri AK Parti- MHP ittifakını bozmak için var güçleriyle ateşi yelpazeliyor. İttifak, AK Parti’nin önünü kesiyormuş vs., katılmıyorum.
Bir yandan Cumhur İttifakı’nın, diğer yandan CHP’nin içini karıştırıyorlar.
Erdoğan ve Bahçeli oyunu erken görüp bozdular ve fakat, CHP’de Özel’in etrafını akbabaların kuşatması sürüyor.
Yerel seçimlerden önceki Özel, bu oyunu bozamazdı, yerel seçim sonrası geçirdiği değişim oyunbazların beklediğini vermeyebilir.
Süreçte Özel’in en büyük kozu samimiyetidir çünkü, CHP seçmeni samimiyetsizlerden yoruldu.
Bu pis kokan oyun kazanının karıştırılmasında gazeteciler rol alıyor.
Köşe yazılarında, yorumlarında içerden haber almış gibi, biliyor“muş” gibi yaparak siyaseti dizayn etmeye, siyaset mühendisliği yapmaya soyunuyorlar.
Kirli kamuoyu şirketleriyle sanal gündemler oluşturup, sanal sosyal medya gündemleriyle “kamuoyunun görüşü” safsatası yayıyorlar.
“Aparat gazeteciler”, “kullanışlı gazeteciler” (tanımlar bana ait değil) arasına dahil olmayan temiz gazetecilerin üzerini çiziyorlar.
Önceleri iktidara yakın gazeteciler konuya dahil edilirken, şimdi bu kirli oyunda başrol muhalif gazetecilere geçti. Ne acıklı.
En çok referans alan bilimsel yayınlardan “Demokrat Parti ve Basın” makalesini yazmış biri olarak gördüğüm, siyasi kişilikler, gazeteciler ve para ilişkisi hiçbir zaman bu kadar açık ve çok konuşulmamıştı.
Güzel günler ideali yerine kirlenmekte birleşildi. Meslek örgütleri etkisiz ve yetkisiz olunca gazeteci görünümlü tipler kuralsız, ilkesiz kalmış bir alanda at koşturur oldular.
O gazeteciler bilmeli ki, dünya o bildiğiniz dünya değil, akışkanlaştı. Eskiden sonuç aldığınız senaryolar, şimdi tam aksini doğurabilir.
Aklımda kalan
Ezber bozana, bozulacak ezber lazımdır düşüncesi: Önemli bir AK Parti yöneticisiyle sohbet ediyoruz. Son aldıkları iletişim kararları hakkında fikrimi soruyor. Pişmiş aşa su katmayı sevmem, “umarım işe yarar” diyerek konuyu kapatıyorum. “Yeni bir stratejiye ihtiyaç var” diye devam edince, “Strateji ömrü bitik bir kavram” dedim, ekledim: “Erdoğan, İBB başkanlığından bu yana ezber bozarak ilerledi. Bozacak yeni bir ezber bulduğunda yine ahaliyi arkasına toplar.” Karşımdaki “Bozulacak ezber kaldı mı” deyince, “En az üç tane sayarım” dedim, şaşırdı.
